HJC เล่ม 1 ตอนที่ 1.1

ตอนก่อนหน้านี้ Direct ตอนต่อไป
ตอนก่อนหน้านี้ Sponsor ตอนต่อไป

ตอนที่ 001 – แม่นาง ข้าเกรงว่านี้จะเป็นการเข้าใจผิด!(1)

ณ เมืองหลวงของจักรวรรดิธนูสวรรค์  เมืองธนูสวรรค์  ที่ถนนหลัก

จักรวรรดิธนูสวรรค์เป็นเมืองเล็กๆ ทางตะวันตกของของดินแดนที่กว้างใหญ่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รายล้อมไปประเทศใหญ่ใดๆ แต่ก็มีสภาพแวดล้อมและภูมิอากาศที่เหมาะสมสำหรับมนุษย์เพื่ออยู่อาศัย

วันนี้เป็นวันที่อากาศดี ท้องฟ้าแผ่ไพศาลราวกับคริสตัลสีฟ้าขนาดใหญ่ ที่ไร้สิ่งหม่นหมอง จะมีก็เพียงปัญหาเดียว คือแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้าดวงตา โชคดีที่ถนนทางหลวงนั้นเต็มไปด้วยต้นมะเดือที่มีอายุอย่างน้อย 100 ปี ด้วยกิ่งก้านสาขาที่ใหญ่และมากมายได้ปกคลุมไปตามทางของถนน ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีภายในอาณาจักร ที่ทอดยาวไปถึง 100 ลี้ (ประมาณ 50 กิโลเมตร) เข้าไปในป่า

เมืองธนูสวรรค์นั้นมีสภาพภูมิประเทศที่เป็นเอกลักษณ์อย่างมาก ซึ่งไม่มีใครเหมือน ด้วยความที่ว่าถูกล้อมด้วยป่าใหญ่  จึงเหมือนอัญมณีที่แวววาวในหมอกของป่า ถึงแม้ว่าอาณาจักรนั้นจะไม่ได้เข้มแข็ง แต่ตัวเมืองหลวงก็มีชื่อเสียงจากป่าที่ล้อมรอบ คือ ป่าดารา เพราะเป็นที่เดียวที่ต้นดาราเติบโต ต้นดารานั้นเป็นวัตถุดิบสำคัญในการสร้างธนูระดับสูง ซึ่งด้วยทรัพยากรที่สำคัญนี้เองที่ทำให้เมืองธนูสวรรค์นั้นเจริญรุ่งเรือง

เด็กหนุ่มอายุราว 15 – 16 ปีกำลังเดินไปตามถนนพร้อมกับบ่นพึมพำกับตัวเอง

“การจะเป็นหนุ่มสำราญคือการฝึกความคิด ความรักใคร่เป็นการฝึกใจ ตามผู้หญิงคือการชะลออายุ ความเจ้าชู้คือการรักษาโรค การเจอใครสักคนคือหัวใจเจ้ายังคนอ่อนเยาว์ ส่วนไข้ใจคือทางรักษาของโรคนอนไม่หลับ

ผู้คนมักกล่าวว่า วีรบุรุษไม่ควรเข้าใกล้หญิงงาม[1] แต่วีรบุรุษควรจะคิดแบบนั้นเหรอ วีรบุรุษควรปล่อยให้หญิงงามไปกับพวกไร้ประโยชน์ยังงั้นเหรอ และพวกหญิงงามเหล่านั้นละ ไม่ใช่ว่าพวกเธอควรคู่กับวีรบุรษมิใช่หรือ

บางคนบอกกระต่ายไม่ควรกินหญ้าใกล้รัง แต่ทำไมกระต่ายต้องทำแบบนั้น มันควรให้กระต่ายตัวอื่นมากินหญ้าแทนเหรอ แม้แต่หญ้าก็ไม่คิดแบบนั้น เพราะหลังจากที่ถูกกิน ก็คือโดนกินไม่ว่าใครจะมากินก็ตาม ทำไมต้องรอให้กระต่ายตัวที่รู้จักมากิน

[ผู้แปล : หลายคนจะงง เพราะ คนแปลก็ไม่รู้เรียบเรียงยังไง ก็เลยขอสรุปตรงนี้แทน เอาเรื่องหญิงงาม ความหมายประมาณว่าคือ พวกฮีโร่ทั้งหลายนี้เมื่อเจอสาวสวย คือทำไมต้องเก๊เท่ แล้วบอกประมาณว่าฉันมีภาระที่ยิ่งใหญ่รออยู่ ไม่อาจมีความรักกับเธอไม่ได้  พวกเมิงไม่คิดว่าพวกผู้หญิงก็ชอบ พวกคุณนะ ประมาณนี้]

นอกจากนี้บางคนยังกล่าวว่าหากมีเงินก็ใช้ผีโม่แป้งได้ แต่ปีศาจคิดแบบนั้นเหรอ เพราะคุณสามารถจ้างกรรมกรมาโม่แป้งได้ให้เงินเป็นรางวัลก็ได้ ถึงแม้ว่าตัวเงินจะคิดต่างก็ตาม เพราะถ้าเงินมอบให้ปีศาจ มันก็ไม่อาจทำร้ายปีศาจได้ แต่หากให้มนุษย์เรื่องราวอาจเปลี่ยนไป

[ผู้แปล : “มีเงินก็ใช้ผีโม่แป้งได้” อันนี้เป็นสำนวนที่แปลจากจีนนะคือ เงินทำโลกดำเนินไป ซึ่งคำว่าเสาหินนี้ อาจหมายถึงสิ่งที่ยากลำบาก หรืออันตราย คือเอาเงินให้ปีศาจไม่เป็นไรไงก็ไม่ต้องการ แต่ถ้าให้มนุษย์ มันทำให้ทุกอย่างไม่ว่าจะฉ้อโกง ฆ่า เพื่อดำเนินการให้ ปล. ขอขอบคุณ คุณ Mayu ให้ความกระจ่างในส่วนนี้]

เด็กหนุ่มที่สูง มีไหล่ที่กว่างขว้าง และดูสุขภาพดี เขามีตาและผมสีดำ พร้อมกับใส่เสื้อที่แขนถูกม้วนขึ้นไปทำให้เห็นสีผิวของแขนที่เป็นทองแดงเปล่งประกาย ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสุขภาพที่ดี แลดูกล้าหาญ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดูหล่อมาก แต่โดยรวมก็เป็นที่ถูกใจของหลายๆคน ถ้าหากให้อธิบายออกมาเป็นลักษณะก็คงเป็นคนที่เรียบง่าย และเปิดเผย แต่หากได้ยินคำที่พูดออกมามันจะเป็นตรงกันข้ามกันเลย ซึ่งเขาจะแสดงออกมาเมื่อไม่มีคนอยู่รอบข้าง

“เห้อ การที่ไม่สามารถฝึกพลังสวรรค์ได้เป็นเรื่องที่เศร้านัก เพราะทุกวันนี้ต่อให้ดูดีแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์ มีเพื่อแค่ ผู้ใช้อัญมณีแห่งสวรรค์เท่านั้นที่เป็นราชา อ๊าๆๆๆ สวรรค์! โลก! โลก! ทำไมท่านเล่นตลกกับข้าเยี่ยงนี้ ปล่อยให้ข้า โจวเว่ยชิง เกิดมาพร้อมกับร่างกายที่เส้นลมปราณถูกอุด แถมหน้ายังหล่ออีก ทำไมไม่ให้ข้าเป็นผู้ใช้อัญมณีสวรรค์ ช่างเสียเปล่าจริงๆ” ถึงแม้ว่าคำว่าหล่อนั้นจะมาจากความเชื่อของตัวเขาเองก็ตาม แต่เด็กหนุ่มก็ยังพูดหยาบคายพร้อมกับชี้นิ้วด่าสวรรค์

แต่ โจวเว่ยชิง ก็ไม่คนที่จะมาโทษสวรรค์ พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า “อย่างน้อยก็มีด้านดีที่ข้าไม่สามารถฝึกใช้พลังสวรรค์ได้ เพราะแค่นี้ตาแก่ก็เข้มงวดกับข้ามากพอแล้ว ถ้าหากเป็นผู้ใช้อัญมณีแห่งสววรค์ อีกชีวิตคงแย่กว่านี้ร้อยเท่า ถึงแม้ว่าตอนนี้ตาแก่จะยังไม่ยอมแพ้ และพยายามช่วยข้า ที่ไร้อนาคต ไปอาบน้ำซักหน่อยดีกว่า” ใบหน้าของเขาแสดงถึงเอกลักษณ์ของคนที่เปิดเผย แต่สำหรับผู้ที่รู้จัก โจวเว่ยชิง ย่อมรู้ว่ารอยยิ้มนี้ซ่อนเนื้อแท้ของความเสเพลไว้

ถึงแม้ว่าโจวเว่ยชิงจะไม่สามารถฝึกพลังสวรรค์ได้แต่ร่างกายของเขาก็แข็งแรงเหมือนคนอายุ 15 – 16 ปี ถึงแม้ว่าจริงๆแล้ว อายุ 13 ปีก็ตาม อย่างน้อยก็เขาก็เดินตามทางของพ่อเขา

หลังจากเดินมาได้ประมาณ 5 ลี้ ตามถนนไปสู่ป่าดารา โจวเว่ยชิง ก็เลี้ยวเข้าไปในป่า เขาเติบโตในป่าตั้งแต่อยากยุก 8 ปี เมื่อเขารู้ว่าช่องพลังของเขาถูกอุดจนไม่สามารถฝึกพลังสวรรค์ได้ พ่อของโจวเว่ยชิง ก็ไม่บังคับให้เขาฝึกอีกต่อไป ทำให้สิ่งที่เขาชอบคือการได้เดินท่องไปในป่า เพราะว่า ไม่มีสัตว์สวรรค์ในป่าดารา และเป็นป่าที่ปลอดภัยที่สุดในทวีปนี้เลยก็ว่าได้

หลังจากที่เดินเข้ามาในป่าดารา โจวเว่ยชิงสามารถเดินไปตามทางได้แม้ว่าจะหลับตา หลังจากที่เขารู้จักป่าแห่งนี้ดีราวกับลายมือของตัวเอง ซึ่งหลังจากเดินไปได้ครึ่งชั่วยาม [ผู้แปล : ครึ่งชั่วยาม เท่ากับ 1 ชั่วโมง] เขาก็ได้ยินเสียงทางน้ำใกล้กับจุดหมายของเขา เมื่อคิดถึงความใสของแอ่งน้ำ โจวเว่ยชิงก็รีบฝีเท้า เพราะวันนี้มันช่างร้อนเหลือเกิน เขาอยากจะลงไปสัมผัสกับความเย็นของแอ่งน้ำเต็มทนแล้ว

ไม่ไกลจากทางในป่าดารา จะเป็นแอ่งน้ำซึ่งน้ำเหล่านี้มาจากน้ำแข็งใต้ดินในช่วงฤดูใบไม้ผลิซึ่งมีเส้นผ่าศูนย์กลางขนาด 100 เมตร และล้อมรอบไปด้วย ป่าใหญ่ทำให้หลายๆคน ไม่รู้เกี่ยวกับแอ่งน้ำแห่งนี้ ซึ่งโจวเว่ยชิงก็บังเอิญมาพบในอดีต เขาเป็นคนที่ไม่มีเพื่อน จึงใช้เวลาส่วนใหญ่ในการพักผ่อนในแอ่งน้ำแห่งนี้

เมื่อผ่านต้นไม้ใหญ่ แอ่งน้ำแข็งใบไม้ผลิก็จะอยู่ตรงหน้า โจวเว่ยชิงไม่รีบร้อนที่จะลงน้ำ แต่เขาได้ถอดเสื้อและก้มไปบริเวณขอบน้ำที่สะท้อนภาพของเขาและบอกกับตัวเองว่า “ข้าดูแล้ว ข้าน่าจะหล่อขึ้นอีกแล้วสินะนี้”

เหมือนพวกหลงตัวเอง ชมภาพสะท้อนของตัวเอง ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกระเซ็นของน้ำทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมามอง พร้อมกับภาพที่ทำให้เขาต้องตกใจ

เพราะอีกฝากของแอ่งน้ำมีบางคนโดดลงไปในน้ำทำให้น้ำนั้นกระเซ็นออกมา พร้อมกับแสงอาทิตย์ที่แววว่าว สะท้อนกับแอ่งน้ำราวกับอาบทองอยู่  ในหมอกของน้ำที่กระเซ็นนั้น ผมสีชมพู นั้นเป็นที่น่าสนใจของโจวเว่ยชิง

“นี้… นี้…”

พรุ่ เสียงเบานี้ ตามมาด้วย เลือดสองสายที่ออกมาจากจมูกของโจวเว่ยชิง ถึงแต่ว่าเขาจะจินตนาการถึงเรื่องลามกบ่อยก็ตาม แต่เขาก็เป็นเพียงเด็ก 13 ไม่ว่าจะแก่แดดแค่ไหนก็ตาม เมื่อเจอเด็กหญิงเปลือยต่อหน้าระยะประชิด ครั้งแรก ย่อมตื่นเต้นจนจมูกเลือดไหล

“ว้าว ยอดไปเลย!!” โจวเว่ยชิงรีบจับจมูกของเขา พร้อมกับจ้องไปที่เด็กหญิง จนลืมเรื่องว่าจะดูจับได้หรือป่าว พร้อมกับสวดมนต์ ในหัวว่า หันมา หันมา

เหมือนเด็กหญิงผมชมพู จะได้ยินคำอธิษฐาน เธอค่อยๆ หันมา เธอเมื่อจะตื่นเต้นและเอามือปิด ส่วนบนพร้อมหันไปทางโจวเว่ยชิง


ตอนก่อนหน้านี้ Sponsor ตอนต่อไป
ตอนก่อนหน้านี้ Direct ตอนต่อไป

2 thoughts on “HJC เล่ม 1 ตอนที่ 1.1

  1. สำนวน มีเงินใช้ผีโม่แป้งได้ค่ะ (เครื่องโม่จีนโบราณเป็นแท่นหินขนาดใหญ่)

    Like

Leave a comment